Kamancha’s (Iran)

De kamancha is een spijkerviool uit Iran en de Kaukasus, ook bekend in Turkije en Egypte als rabab. Het heeft een klein bolvormig notenhouten of moerbeihouten lichaam met een spijker die uit de basis steekt. De brug rust op een ronde klanktafel die is gemaakt van een dierlijk membraan, blaas of vissenhuid. De hals is cilindrisch en heeft vier snaren die zijn gestemd als a-e’-a’-e”. Aangenomen wordt dat de vierde snaar in het begin van de twintigste eeuw is toegevoegd als gevolg van de introductie van de westerse viool in Iran. Tijdens het spelen laat de speler het instrument verticaal op de knie rusten en draait het op de spijker om de strijkstok te ontmoeten. De kamancha wordt bespeeld in de traditie van geïmproviseerde muziek die bekendstaat als maqam. Het elegante, warme geluid doet denken aan het geluid van een menselijke stem. Daarom leent het zich voor virtuoos solo- of ensemblespel. De eerste bekende schriftelijke verwijzing naar de kamancha dateert uit de 12e eeuw v.Chr.. Eeuwenlang is het vereerd als een uitzonderlijk instrument voor gebruik in hof-, volks-, religieuze en seculiere settings. De kamancha is de voorouder van de meeste moderne Europese en Aziatische strijkinstrumenten.