Pakhûs SOLO
Oranjewoud Festival is een nieuwe samenwerking aangegaan met Pakhûs SOLO in Stiens, een dorp iets ten noorden van Leeuwarden. Dit initiatief van Stichting Stinze-Stiens heeft als motto ‘nieuwe muziek voor nieuwsgierig publiek’ en wordt geprogrammeerd door harpiste Beate Loonstra. In een klein en intiem, tot concertzaal verbouwd pakhuis vinden op vrijdagavonden geregeld concerten plaats waarin nieuwe muziek centraal staat, uitgevoerd door één persoon. Solo dus.
Voor het eerste SOLO-concert op Oranjewoud Festival bracht Beate de bassist Dario Calderone in vanwege de ongelooflijke rijkdom aan klankkleuren die hij weet te ontsluiten aan zijn instrument. In het werk Voyage that Never Ends integreert componist en meesterbassist Scodanibbio een breed spectrum aan alternatieve speelwijzen die ontleend zijn aan andere instrumenten. Het 45 minuten durende werk wordt algemeen beschouwd als het meest interessante stuk ooit voor contrabas geschreven.
Beate Loonstra: ‘Zelden heb ik zo veel verschillende klankkleuren gehoord uit één strijkinstrument als bij Voyage that Never Ends in de uitvoering van Dario Calderone. Scodanibbio heeft de compositie eigenhandig aan hem doorgegeven, het werk werd nooit uitgegeven. Calderone is daarmee een van de weinigen ter wereld die het kan uitvoeren. De tijdsspanne van 45 minuten is als een avontuurlijke reis, die – zoals dat vaak gaat – voorbij vliegt. We zijn verheugd in deze samenwerking de solo-opzet een plek te geven in de prachtige invulling en omgeving van Oranjewoud Festival. We nodigen iedereen van harte uit mee te gaan op deze “expedition”!’
Het concert opent met Garoe voor veldopnames en contrabas, een compositie van Dario zelf. De Garoe is de inmiddels uitgestorven fonteinboom van de Canarische Eilanden. Deze boom was in staat de water uit de lucht van de passaatwinden op te vangen en te condenseren, waardoor een klein stroompje aan zijn voeten ontstond.
Uitvoerende
- Dario Calderone, contrabas Meer over dariocalderone.com
Programma
Dario Calderone – Garoe (2023)
Stefano Scodanibbio – Voyage that Never Ends (1998)
In samenwerking met
Van een kopje koffie tot een warm gerecht. Wat is er gezelliger dan na het concert wat te eten en drinken met andere festivalbezoekers, vrienden of de musici zelf?
