Harriet Krijgh & Magda Amara

De stilte heeft voor Harriet Krijgh een eigen verhaal: eerst doordat zij als gevolg van een handblessure niet meer kon spelen waardoor alle muziek voor haar gewoon te veel was. Nadat ze weer was hersteld voelde ze zich een ander mens: rijker, rijper, dankbaarder. Toen volgde een nieuw stiltepunt: corona. De daardoor afgedwongen rust bracht haar naar de liederen, de gedichten die in dit programma zijn gearrangeerd voor cello en piano. Met pianist Magda Amara bracht zij ze uit op cd bij Deutsche Grammophon. Ze boden haar houvast maar ook inspiratie.

Krijgh: ‘Daarom wil ik ze spelen en delen, met de enige muzi­kale stem die ik bezit, die van de cello. Het gaat me niet om de schoonheid en de lange lijnen, maar om dicht­bij de betekenis van de woorden te komen. Wanneer het in een lied om Schmerz gaat, moet mijn cello niet mooi zingen, maar juist die pijn voel­baar maken. Ik kan die woorden niet uitspreken, maar op de cello probeer ik ze met heel mijn ziel te verklanken.’